Zondag 4 juni: het wordt zwaarder

Rond half 3 's ochtends kwam er weer meer leven in het basiskamp. Er waren er die helemaal niet geslapen hadden, maar de lopers en fietsers hadden toch wel even een oogje dicht kunnen doen. Al was het maar even. Nadat iedereen voorzien was van eten zorgden de fietsers en lopers ervoor dat al hun spullen weer in orde waren. De overigen begonnen met het afbreken van het kamp. En dat is best een hele klus. Maar, na de eerste keer liep dit als een geoliede machine! Ieder had zo zijn taak en voor je het wist, stond alles weer in de verhuiswagen: o.a. tentjes, magnetron, proviandwagen, massagetafels, banken, verlichting, aggregaat en niet te vergeten de tent zelf.

Met de hele ploeg naar de weg gereden. Daar stond ook een ander team te wachten. Zij hadden kaarsjes meegenomen, met op ieder potje de naam en een verhaaltje van een dierbare. Op zo'n moment besef je des te meer waarom je deze tocht aan het maken bent. Dat was even kippenvel.

Rond half 4 werd team 1 afgelost. En nu begon de vermoeidheid parten te spelen. Zo moe dat sommigen waren. Sjoerd heeft de plek van chauffeur Gerard ingenomen en we zijn direct doorgereden naar Kluse, het laatste rustpunt voordat we in Nederland zouden zijn. Kluse was tevens een Roparun steunpunt, dus de dj met de inmiddels overbekende muziek was er ook weer. Deze begon overigens pas tegen half 7 met het spelen van muziek. In Kluse stonden we op een voetbalveld. De meesten zijn meteen hun tentjes ingerold en hebben de massage tot later uitgesteld. We konden hier gebruik maken van de douches/toiletten van de sportvereniging. Heerlijk is dat.

Tegen 9 uur kwam team 2 in Kluse aan. Iedereen was inmiddels opgefrist en bijgetankt en kon zo weer beginnen aan een nieuwe etappe. In Kluse heeft ook team 2 gerust. Een ook die waren er aan toe. Hoewel slapen nu wel lastiger was. Er waren inmiddels meer teams aangekomen en ook de muziek stond aan. Echt rustig was het dus niet.

Team 1 is over de Nederlandse grens gelopen richting Sleen. In Sleen was een podium opgesteld met live muziek. Verder was er een corridor gemaakt waar de lopers, fietsers en de volgauto doorheen konden, zodat iedereen per team aangemoedigd kon worden. Echt een feestje. Vanaf nu gaan we dat veel meer zien. Mensen langs de weg en dorpen en steden die van alles georganiseerd hebben om de Roparunners binnen te halen.

Na de wissel in Sleen zijn we gelijk doorgereden naar Almelo en hebben hier het kamp opgezet. Dan had ieder team weer even tijd om zich te ontspannen. Want de massages waren nu toch echt nodig. Er zaten wat blessures aan te komen. Maar met de kennis en vaardige handen van de masseur/fysiotherapeut is dit allemaal goed gekomen.

In Almelo heeft de gehele ploeg gelopen. Net voor het centrum was er de 'samensmelting'. Dit was een doorkomst waar een groot ontvangst geregeld was. Echter, heel veel publiek was er niet. Maar dat mocht de pret niet drukken.

Vanaf Almelo was het richting Zutphen. Inmiddels was de avond alweer ingegaan en zat de 2e dag er bijna op. Bij het naderen van Zutphen stonden langs de gehele weg aan weerszijden allemaal waxinelichtjes in potjes. En dat om de ca 3 meter. We zijn het nagegaan en die lichtjes stonden, zonder onderbreking, over een lengte van ongeveer 7 kilometer! In Zutphen en omgeving was het ook groot feest. In het centrum live-optredens en langs de weg hadden bewoners hun eigen feestplaatsen georganiseerd. Met de plaatselijke fanfare en al! Dat is nog eens een opkikker als je hartstikke moe bent. Want de kilometers en gebrek aan slaap begonnen nu toch echt te tellen.